Wilfried Finkers werd geboren op 18 mei 1957 te Almelo.
Vader Finkers bouwde een meubelzaak op en het hele gezin hielp mee: de kinderen hielpen op zaterdag meubels bezorgen en ook mevrouw Finkers fungeerde wel eens als draagmoeder. Tussendoor werden 5 kinderen opgevoed, waarvan Wilfried de tweede was.
Wilfried was een standaard jaren 70-puber: liberte, egalite, acne.
Tijdens zijn biologiestudie richtte Wilfried de vereniging 'Op Zwart Zangzaad' op en benoemde hij daarbij zichzelf tot voorzitter en anderen tot donateur of bestuurslid.
Binnen deze vereniging begonnen de optredens tussen de schuifdeuren en werd er een tijdschrift uitgebracht, alles met het doel het leven van de andere, humoristische kant te bekijken.
Broer Herman benoemde zichzelf tot bewonderend orgaan van de vereniging en dat deed hij met zoveel verve dat dit leidde tot Herman's eerste show: 'Op Zwart Zangzaad'(1979).
In zijn studietijd heeft Wilfried verder nog op een studentenkoor gezeten. De dirigent ontdekte spoedig Wilfried's zangkwaliteiten en na een jaar besloot het studentenkoor zich daarom af te splitsen. Zijn zangcarriere heeft Wilfried in huiselijke kring voortgezet.
Nadat Wilfried tijdens een vogelexcursie bij het kievitseieren zoeken uit de boom was gevallen, twijfelde Wilfried of bioloog wel zijn levenstaak was.
Na het afronden van zijn studie deed hij vervangende dienstplicht als groepsleider met geestelijk gehandicapten. Wilfried heeft in zijn vrije tijd twee kinderen verwekt; verder heeft hij nooit meer iets met zijn biologiestudie gedaan.
Toen Wilfried een kijkje nam achter de schermen van zijn grotere broer, bleek het podiumpje daar geen schermen te hebben en Wilfried bleek het als decorstuk goed te doen.
Omdat zijn broer verder weinig last van hem had is Wilfried dit blijven doen en zo zagen we hem van 1987 t/m 2000 figureren in de voorstellingen van Herman Finkers.
Mocht u zich bedenken waar hij al die tijd met zijn gedachten was, dan kunnen we u verklappen dat 40% van het tekstmateriaal van deze voorstellingen van Wilfried afkomstig was.
Daarnaast verzorgde hij de techniek van deze voorstellingen.
In 2000 stopte broer Herman met het geven van optredens en werd Wilfried geadopteerd door het Rabotheater in Hengelo, waar hij nu nog steeds part-time werkt.
Toen Wilfried in januari 2002 een optreden van het komisch duo Ernesto en Marcellino zag op een verder leeg podium, zag Wilfried voor zichzelf wederom een rol weggelegd als levend decorstuk. Deze rol werd hem met veel plezier toebedeeld, maar geleidelijk aan begon Wilfried steeds meer te praten en kreeg hij behalve als tekstschrijver ook als redenaar een duidelijk aandeel in de voorstellingen.
In 2012 eindigden de voorstellingen van Ernesto, Marcellino en Wilfried Finkers en heeft Wilfried als soloperformer de microfoon opgezocht en inmiddels hebben tussen de honderd en tweehonderd bedrijven, instanties en organisaties hem hiervoor weten te strikken. Over zaken waar hij geen verstand van heeft blijkt hij u heel wat te kunnen vertellen.
Vader Finkers bouwde een meubelzaak op en het hele gezin hielp mee: de kinderen hielpen op zaterdag meubels bezorgen en ook mevrouw Finkers fungeerde wel eens als draagmoeder. Tussendoor werden 5 kinderen opgevoed, waarvan Wilfried de tweede was.
Wilfried was een standaard jaren 70-puber: liberte, egalite, acne.
Tijdens zijn biologiestudie richtte Wilfried de vereniging 'Op Zwart Zangzaad' op en benoemde hij daarbij zichzelf tot voorzitter en anderen tot donateur of bestuurslid.
Binnen deze vereniging begonnen de optredens tussen de schuifdeuren en werd er een tijdschrift uitgebracht, alles met het doel het leven van de andere, humoristische kant te bekijken.
Broer Herman benoemde zichzelf tot bewonderend orgaan van de vereniging en dat deed hij met zoveel verve dat dit leidde tot Herman's eerste show: 'Op Zwart Zangzaad'(1979).
In zijn studietijd heeft Wilfried verder nog op een studentenkoor gezeten. De dirigent ontdekte spoedig Wilfried's zangkwaliteiten en na een jaar besloot het studentenkoor zich daarom af te splitsen. Zijn zangcarriere heeft Wilfried in huiselijke kring voortgezet.
Nadat Wilfried tijdens een vogelexcursie bij het kievitseieren zoeken uit de boom was gevallen, twijfelde Wilfried of bioloog wel zijn levenstaak was.
Na het afronden van zijn studie deed hij vervangende dienstplicht als groepsleider met geestelijk gehandicapten. Wilfried heeft in zijn vrije tijd twee kinderen verwekt; verder heeft hij nooit meer iets met zijn biologiestudie gedaan.
Toen Wilfried een kijkje nam achter de schermen van zijn grotere broer, bleek het podiumpje daar geen schermen te hebben en Wilfried bleek het als decorstuk goed te doen.
Omdat zijn broer verder weinig last van hem had is Wilfried dit blijven doen en zo zagen we hem van 1987 t/m 2000 figureren in de voorstellingen van Herman Finkers.
Mocht u zich bedenken waar hij al die tijd met zijn gedachten was, dan kunnen we u verklappen dat 40% van het tekstmateriaal van deze voorstellingen van Wilfried afkomstig was.
Daarnaast verzorgde hij de techniek van deze voorstellingen.
In 2000 stopte broer Herman met het geven van optredens en werd Wilfried geadopteerd door het Rabotheater in Hengelo, waar hij nu nog steeds part-time werkt.
Toen Wilfried in januari 2002 een optreden van het komisch duo Ernesto en Marcellino zag op een verder leeg podium, zag Wilfried voor zichzelf wederom een rol weggelegd als levend decorstuk. Deze rol werd hem met veel plezier toebedeeld, maar geleidelijk aan begon Wilfried steeds meer te praten en kreeg hij behalve als tekstschrijver ook als redenaar een duidelijk aandeel in de voorstellingen.
In 2012 eindigden de voorstellingen van Ernesto, Marcellino en Wilfried Finkers en heeft Wilfried als soloperformer de microfoon opgezocht en inmiddels hebben tussen de honderd en tweehonderd bedrijven, instanties en organisaties hem hiervoor weten te strikken. Over zaken waar hij geen verstand van heeft blijkt hij u heel wat te kunnen vertellen.
